در آيات قرآن، کتاب راهنماي سعادت و کمال بشر است. موارد بسيار فراواني وجود دارد که سخن از تسبيح به طرق مختلف مي گويد. اعم از اينکه تسبيح را به تمام خلايق نسبت داده يا اينکه خداوند خود را به صفت سبحان ياد مي کند. در اين پژوهش ما در صدد بررسي اين آيات هستيم. و در نهايت نتيجه گيري مي کنيم که تسبيح چه معنايي دارد و اينکه خداوند خود را متصف به صفت سبحان فرموده به چه معناست. ما با اين صفت در واقع ذات مقدس خداوند را از تمام صفات سلبيه مبرا مي کنيم که بعضي از اين صفات طبق آيات قرآن برشمرده شده است. همچنين از ظاهر آيات قرآن فهميده مي شود که تمام موجودات اعم از انسان و حيوانات و حتي جمادات، ذات خداوند را تسبيح و تنزيه مي گويند. ما در اينجا بررسي مي کنيم که اين تسبيح در هر کدام به چه معناست؟ چگونه موجوداتي که به نظر ما بي شعور هستند خدا را تسبيح مي گويند. و آيا تسبيح آنان حقيقي است و کيفيت آن چگونه است . البته کيفيت ماهوي آن براي ما مشخص نمي شود مگر اينکه کسي خود اهل ديدن ناديده ها و شنيدن ناشنيده ها باشد. ولي مي توان بحث کرد که تسبيح آنان از نوع تکويني است يا غير تکويني. و نيز اثرات و فوايد اين تسبيح مشخص مي شود. همچنين علت تأکيد فراوان قرآن به اين عمل چيست؟ مشخصات تسبيح کامل خداوند در پايان مشخص مي گردد.