موضوع مورد بحث در اين تحقيق از مهممترين عناصر و مقدمه ي ايمان و بندگي خداوند در بين عموم مردم است، چرا که خواصي از مردم هستند که از باب حب به خدا ويا شکر نعمتها، به خداوند ايمان آورده و او را عبادت مي کنند. اما عموم مردم يا باب تجارت و رسيدن به بهشت و يا از باب در امان بودن از عذابهاي دوزخ، به عبادت او مي پردازند و لذا قرآن کريم مسأله ي نذار و تبشير را از هدف از ارسال رسل، خصوصا پيامبر خاتم حضرت محمد(ص) مي داند. در اين تحقيق تلاش شده است که در حد بضاعت علمي مؤلف، مسأله وعده ها و وعيدهاي آمده در قرآن کريم، مورد بررسي قرار گيرد. به طوري که علاوه بر بحث هاي لغوي در مورد وعده و وعيد کلمات مشابه آنها، به برخي از سوالات و ابهام هاي مورد توجه از قبيل فلسفه و نقش تربيتي و مسأله تخلف از آنها از نظر فقهي و کلامي، پاسخ هايي ارائه شده است. در ادامه هم به بررسي آيات در بر دارنده وعده و وعيد و اقسام آنها، و عوامل تحقق نپذيرفتن وعده ها و وعيدها از منظر آيات پرداخته شده است.