با روشن شدن اهمیّت بحث، بعد از آشنایی با معنای این دو واژه در کتب لغت، سراغ روایاتی که اهمیّت حبّ وبغض در اسلام را مشخّص می کند پرداخته تا مقدمّه ای برای ورود به بحث ما که آیات قرآن می باشد،گردد. هم چنین با دقّت در اصول دین وفروع دین،آمیخته بودن هر یک از آنها، با عنصر محبّت را می یابیم.
امّا آنچه در بین روایات به چشم می خورد ، روایاتی در باب محبّت اهل بیت(علیهم السلام) می باشد که اساس اسلام را چیزی جز محبّت پیامبر وخاندان ایشان نیست، چرا که ایمان با محبّت قلبی قوام می یابد ودر پی آن اطاعت وتبعیّت می آید. از طرفی محبّت خدا غایت دین است وکسی این محبّت را نمی یابد به جز قلیلی از مردم، بنابراین خداوند اهل بیت را آفرید ومحبّت آنها ر اساس دین قرار داد.
بعد از این بحث ،اقسام حبّ در قرآن وروایات را می یابیم که می توان آنها را به دو دسته ی کلّی،حبّ خدا وحبّ غیر خدا تقسیم کرد. در این دسته از آیات، با دوستی های دوطرفه بین خدا ومومنین وآیاتی که در آنها به تر جیح دوستی خدا بر دوستی های دیگر مثل مال،همسران وفرزندان اشاره می کند،آشنا می شویم .
بعد از آن به بررسی تلازم محبّت وغضب در اسلام پرداخته وتوّلی وتبّری را درآیات قرآن جستجو کرده وبه یکی از انواع پذیرفته شده ی تبّری زبانی،یعنی لعن پرداخته،وبه کمک آیات قرآن ملعوّنین را معرفی نمودودر فصل آخر که ضرورت این پژوهش را بیشتر روشن می سازد، با ویژگیهای محبوبین ومبغوضین نزد خدای متعالآشنا شده تا راهگشایی ما جهت انتخاب مسیر درست باشد. بنابراین آنچه فهمیده می شود ، آیاتی ست که به هر دو دسته اشاره می کند؛هم محبّت الهی هم نفرت وبغض الهی.