راغب اصفهانی برای محققان عرصه‌های مختلف علوم اسلامی نام آشنایی است. او این نام را به‌واسطه آثار کم‌نظیرش در زمینه‌های علوم‌قرآنی، غریب القرآن، اخلاق و ادبیات عرب به‌دست آورده است. راغب افزون بر این آثار دارای تفسیر مشهوری نیز بوده است که تا اوایل دهه پیشین جز مقدمه مشهور آن در دسترس علاقه‌مندان نبود. این تفسیر، مرجع‌مطلق مفسران بزرگی همچون بیضاوی بوده است. بخش منتشر شده این تفسیر به‌خوبی گویای اهمیت آن است. بحث‌های مبسوط واژه‌شناسی و اعراب، تسلط راغب در جمع بین اقوال و اندیشه‌های مختلف، تسامح ویژه او در بحث‌های کلامی و اشاره به آرای مفسران پیش از قرن چهارم از ویژگی‌های ممتاز این اثر به‌شمار می‌آید. ابهامات مربوط به ‌تاریخ وفات و مذهب راغب نیز از موضوعات خواندنی بخش نخست این کتاب است.