در این تحقیق به بررسی سیمای مقرّبین از منظر قرآن کریم پرداخته شده است. از آن جا که در شرع مقدس اسلام هیچ عبادتی بدون قصد قربت از انسان پذیرفته نمی‌شود و برای او ارزش معنوی نخواهد داشت به بررسی واژه قرب و معنای آن پرداخته و آثار دنیوی و اخروی آن ذکر شده است. همچنین عواملی که می‌تواند انسان را به تقرب خداوند برساند از جمله عبادت، سجده و انفاق ... و موانعی که بر سر راه تقرب به خداوند وجود دارد مانند گناهان و صفات رذیله بیان شده است. مقرّبین افراد ویژه‌ای هستند که در نزد خداوند جایگاه خاصی دارند که دیگر مؤمنین دارای آن مقام نیستند. زیرا آنان نسبت به سایر مومنین پیشرو و پیشگام بوده اند. از مصادیق این افراد، پیامبر(صلّی الله علیه و آله) و ائمه معصومین(علیهم السلام) و سایر پیامبران از جمله حضرت عیسی(علیه السلام)، حضرت موسی(علیه السلام)، حضرت سلیمان(علیه السلام) ، و ... می‌باشند که در این تحقیق به معرفی آنان پرداخته شده است. در زمینه تقرب گاهی آسیب‌هایی رخ می‌دهد که در نتیجه عدم معرفت صحیح و شناخت دقیق می‌باشد از جمله افرادی به بیراهه رفته و دچار مکاتب انحرافی شده یا به جای تقرّب به خداوند به معبودهای دیگری متوسّل شده و از هدف اصلی باز مانده‌اند که در این بحث به این موضوع هم پرداخته شده است.