حق تفسیر قرآن، مؤلفه تمایز بخش تفسیر امامیه، باورمندی امامیه به تحریف قرآن، تطورات و چرخش هرمنوتیکی تفسیر امامیه، فقدان انسجام در تفسیر امامان شیعه از چالش‎های مهم کلامی تفسیر امامیه است که در آثار خاورشناسان بازتابیده است. هر فصل از کتاب دارای دو جستار اشاره و ارزیابی است. در بخش اشاره به تقریر نظریه خاورشناسان درباره چالش¬ها می¬پردازیم و در بخش ارزیابی، نظریه¬ها را به توبه نقد و سنجش سپردیم. نگارنده در حد میسور تلاش نموده است تا از نقد الهیاتی و موازی که سوگیرانه و ایدئولوژیک است، خودداری نماید و بر پایه اصول نقد علمی به ارزیابی دیدگاه¬های خاورشناسان بپردازد.

هرمنوتیک در زبان اهل ادب و تاریخ و فلسفه، علم تفسیر متون و کلمات قدسی و آسمانی و خصوصا تفسیر عهد قدیم است و اغلب با متن، پیام و نشانه سرو کار دارد و به همین دلیل با حوزه‌های گوناگونی نظیر الهیات، فلسفه، هنر، نقد ادبی و زیبایی‌شناسی ارتباط دارد. امروزه هرمنوتیک تنها به عرصه متون و عبارات محدود نمی‌شود، بلکه با توجه به گسترش دامنه هرمنوتیک، تلاشی است برای فهمیدن یک اثر هنری، حالت روانی، یک پدیده و رفتار اجتماعی و نظایر آن. نویسنده کوشیده است برای فهم معنا بر زبان متمرکز شود و آن را به تفصیل بررسی کرده است.

یکی از علوم پیش‌نیاز بسیار مهم برای ورود به تفسیر قرآن شناخت قواعد تفسیری مبتنی بر مبانی متقن عقلی، نقلی یا عقلایی است که هم براساس آن قواعد تفسیر ضابطه‌مند و قابل ارزیابی باشد و هم با رعایت آنها خطاهای تفسیری کاهش یابد. این کتاب برای تأمین این نیاز تصنیف و در آن چهل و هفت قاعده تفسیری برپایه سیره عقلا در فهم متون و دلائل عقلی و نقلی تبیین شده است . درکتاب پیش‌رو برای فرایند تفسیر پنج‌گام تصور و قواعد تفسیری بر اساس آن گام‌ها دسته‌بندی شده است و از این‌رو کتاب هفت فصل دارد.

در تاریخ تفسیر قرآن با کتاب‌های تفسیری، مشخصات و ویژگی‌های آنها، تاثیر و تاثّر آنها از یکدیگر، و مذهب، میزان وثاقت، رتبة علمی و مکتب فکری مؤلفان آنها، چگونگی تفسیر و تغییرات و تطورات آن در دوران¬های مختلف آشنا وآگاه می شویم و روشن است ک این آگاهی و آشنایی می تواند در استفادة مناسب از کتاب های تفسیری و آرای مفسران بسیار مفید و مؤثر باشد.

تفسیر تطبیقی فارغ از روش‌ها و مکاتب تفسیری به بررسی مقایسه‌ای دیدگاه‌های شیعه و سنّی می‌پردازد. در این قلمرو دو حوزه مبانی تفسیر و مفاهیم قرآن قرار دارد. در حوزه مبانی تفسیر، اصول و پیش‌فرض‌های فریقین درباره فهم قرآن در دو بخش مبانی مشترک و مبانی مختص بررسی می‌شود. یکی از عوامل مؤثر در اختلاف نظر‌های مفسران، طرز تلقی آنان از مبانی مشترک و وجود مبانی مختص، نزد آنان است.

این کتاب، دومین کتـاب از سلسله پژوهش‌های تفسیر تطبیقی، مشتمل بر پنج فصل است: فصل اول پیرامون کلیات و دربردارنده مباحث «معناشناسی اصطلاح اهل‌بیت»، «طبقه‌بندی آیات پیرامون اهل‌بیت»، «سیر کوتاه در پیشینه پژوهش» و «حکمت عدم تصریح نام ائمه در قرآن» است. فصل دوم تا پنجم به بررسی تطبیقی تفسیر آیات ولایت (مائده، ۵۵ – ۵۶)، آیه اولی‌الامر (نساء، ۵۹)، آیه تبلیغ (مائده، ۶۷) و آیه اکمال (مائده، ۳) پرداخته و برای هر یک، فصل جداگانه‌ای گشوده است.

این کتاب چهارمین اثر از سلسله پژوهش‌‌های تفسیر تطبیقی، مشتمل بر پنج فصل است. فصل اول، کلیات که دربردارنده مباحث «درنگی در آموزه امامت در دیدگاه فریقین»، «بررسی دیدگاه مفسران در وجوه معنایی امام در قرآن و تنقیح موضوع» و «سیری کوتاه در پیشینه پژوهش» می‌باشد. فصل دوم تا پنجم به ترتیب به بررسی تطبیقی «امامت و آزمون با کلمات»، «رتبه امامت»، «اصطلاح‌شناسی امام» و «لغزش ناپذیری (عصمت) و علم امام» اختصاص دارد.

این کتاب سومین کتاب از سلسله پژوهش‌های تفسیر تطبیقی، مشتمل بر پنج فصل است: فصل اول کلیات و دربردارنده مباحث «درنگی در نظریه منجی موعود در ادیان و ملل»، «سیری کوتاه در پیشینه مهدویت پژوهی در اسلام» و «طبقه‌بندی آیات درباره مهدویت و تنقیح موضوع» است. فصل دوم به بررسی تطبیقی آیات «اظهار دین حق» (توبه / ۳۳ – ۳۲) و فصل سوم به بررسی تطبیقی تفسیر آیه «وعد» (نور / ۵۵) اختصاص دارد. هرکدام از این دو فصل، طی سه گفتار – پس از طرح مباحث مقدماتی – به بررسی دیدگاه‌های شیعه، دیدگاه‌های اهل‌سنت و بررسی و ارزیابی دیدگاه‌های فریقین پرداخته است.

تفسیر معتزله که در جریان کلی تر تفسیر عقلی کلامی قابل طرح و بررسی است، عرصه قابل توجهی از تلاش های قرآنی عالمان مسلمان به شمار می آید. جریان تفسیری معتزله نیز در کنار نقش و جایگاه ممتازی که در برابر برخی جریان های کلامی تفسیری اهل سنت ایفا کرده و به تعدیل روش و اندیشه های تفسیری ایشان مدد رسانده، به دلیل نارسایی های جدی در مبانی فکری و منابع معرفت دینی در معرض نقدهای قابل توجهی است.

جریان تفسیری قرآن‌گرا رویکردی است که روش تفسیری خود را در تمرکز و تأکید بر دلالت‌های قرآنی و تدبر در خود قرآن تعریف کرده است. این جریان با دو شاخه کلی اعتدالی و افراطی قابل تحقیق و بررسی است. از منظر روش تفسیر اجتهادی می توان با تکیه بر اصول نظری و عملی چندی، به رویکردی اعتدالی در تفسیر با عنوان تفسیر اجتهادی قرآن­گرا تکیه کرد که ضمن عنایت به دغدغه های قرآن­گرایان، افراط و تفریط­های آنان را شناسایی کرده و نسبت به مبانی و روش تفسیری ایشان ارزشیابی نمود. از این رویکرد با تعبیر قرآن‌محوری در برابر رویکرد قرآن‌باوری از یک سو و قرآن‌بسندگی از سوی دیگر یاد می­شود.