الگوهای متعددی برای ارتباط انسانی مطرح شده است، در این میان بر اساس حکم دین اسلام و حکم عقل به پیروی از بهترین و برترین الگو، این نوشتار به دنبال کشف و تبیین الگوی ارتباط انسانی پیامبر اسلام (ص) با کودکان برای ارائه به جامعه‌ی انسانیِ مرتبط با کودک است، که با استفاده از «اسناد نوشتاری و نرم‌افزارهای علمی» در حوزه‌ی «نقلی وحیانی»، «گزارشات تاریخی درباره ارتباط پیامبراسلام(ص) با کودک» و «کتب مبانی ارتباطات در زمینه الگوهای ارتباطی» به جمع‌آوری اطلاعات در این زمینه پرداخته و سپس به روش «توصیفی و تحلیلی» داده‎پردازی می‌کند، الگوگیری از پیامبر اسلام(ص) با کودکان یعنی انسان امروزی در ارتباطش با کودکان با توجه به فرمایشات و سفارشات ایشان درباره کودکان، از رفتار ایشان با کودکان، همانند سازی کند، یعنی در برقراریِ ارتباطش با کودک همانند پیامبر اسلام(ص) باشد. برای دست‎یابی به «الگوی ارتباط انسانی پیامبر اسلام(ص) با کودکان» ناگزیر ابتدا مفاهیم و اصطلاحاتِ مبانی ارتباطی تبیین گردید (که در فصل دوم آمده)، در این میان مدل ارتباطی نقش محوری دارد، که صاحب نظران به دنبال تبیین اجزاء فرایندِ ارتباط و ترتیبِ مراحلِ آن از ابتدا تا انتها هستند، که بعضی(مدل‌های ارتباطی اولیه) ارتباط را به صورت کلی در نظر داشته، اجزاء آن را همانند ققالب کلی(صورت بدون ماده) در نظر گرفته و متعرض محتوای آن نشده‌اند، تعداد اندکی(مدل‌های ارتباطی اخیر) به نوع و سطح تفاوت محتوا برای قالب‎ها (اجزاء مدل ارتباطی) نیز پرداخته‌اند. از مؤلفه‎هایی که به عنوان اجزاء، استفاده و تبیین شده در مدل‎های دسته اول(که اجزاء ارتباط را همانند قالب تبیین کرده‌اند): 1. فرستنده، 2. گیرنده،3. پیام، 4. کانال، 5. ابزارهای ارتباطی(سخت افزاری)؛ مدل‎های دیگر (دسته دوم: که علاوه بر قالب به محتوای اجزاء نیز توجه داشته‌اند) اولاً همین عناوین را با عباراتی متفاوت و گویاتر بیان کرده اند، مثلاًً 1. پیام فرست، گوینده 2. (مخاطب، پیام گیر، دریافت کننده پیام، مقصدپیام)، ثانیاً مؤلفه‎های دیگری نیز اضافه کرده‎اند: 1. منبع پیام، منبع معنی، منبع اطلاعاتی، رمزها، ریشه‌های پیام، که برای تبیین محتوا به مصادیقی به این عناوین اشاره کرده‎اند: رویدادها، سطح دانش، (منبعِ) محتوای پیام، باورها، عقاید، ایده‌ها، مهارت‌های ارتباطی، ابزارهای ارتباطی(نرم افزاری)، مهارت‌های عمومی، نگرشها ، دانش‌ها، مهارت‌ها و ... ؛ 2. رمزگذاری (ایجاد کردن پیام، قرار دادن یک رمز برای یک معنی)؛ 3. رمزگشا، رمزخوانی، بازگردانی رمز، بازخوانی رمز، پیام گشایی، تفسیر پیام، تأثیر مقصود، حوزه تجربیِ گیرنده پیام؛ 4. وسیله، کانال ترکیبی، وسیله نقلیه پیام)؛ 5. ظرفیت پیام، حجم پیام، 6. چگونگی ساختار شبکه پیام، ساز و کار و شکل سیستم‌های ارتباطی، زمینه‌های اجتماعی-فرهنگی و... که بر ارتباط مؤثر است؛ 7. بازخورد، (محور تنظیم پیام در نظرِ پیام فرست، پس فرست، بازتاب پیام، عکس‌العمل گیرنده پیام)، 8. اختلالات (پارازیت، دروازه‌بانان خبر، اثر گذاران بر پیام(بعد از تولید پیام توسط فرستنده قبل از رسیدن به مخاطب اصلی).
این مؤلفه‎ها (مطابق با تعاریفشان)، در فصل چهارم مطابق با روایات و گزارشات سیره پیامبر اسلام (ص) با کودکان (در فصل سوم) دنبال شده است، و مصادیق اکثر این مؤلفه‎ها (آیتم‌های بیان شده) در جدولی ذیل همان روایت تطبیق شده است؛ و سرانجام جزئیات الگوی ارتباطی پیامبراسلام(ص) با کودکان تبیین شده و ویژگی‌هایی که پیامبر اسلام (ص) در نقش آفرینی هر جزء از مدل ارتباطی داشته، بیان گردیده‌است که هر ویژگی ذیل هر یک از همین عناوین(مؤلفه‎های بیان شده) در جدولی آمده است.
کلیدواژه:
پیامبر اسلام، ارتباط، الگوی ارتباطی، کودک، روایت ، فرستنده، گیرنده، پیام.