موضوع این تحقیق «تفسیر آیات طلاق با تأکید بر تفاسیر روایی شیعه» هست و روش آن کتابخانه‌ای و نقلی ـ تحلیلی است. با توجه به آمار روبه رشد طلاق پرداختن به این موضوع از دیدگاه قرآن و روایات ضروری به نظر می رسد چرا که کلام الهی شفاء هر درد است و روایات اهلبیت علیهم السلام نیز بهترین مفسِّر قرآن و راهنمایی برای بشریّت می باشد. لذا با ارائه تفسیری از آیات طلاق مبتنی بر روایات می توان به فهم دقیق تر و استخراج آموزه‌ها و پیام‌های مورد تأکید از روایات تفسیری در ذیل آیات طلاق دست یافت.
در این تحقیق تلاش شده، ابتدا آیات طلاق جمع‌آوری و ارتباط معنایی آن‌ها و معنای واژگان و مفردات آیات در کتب لغت و تفاسیر بررسی گردد. سپس روایات تفسیری مربوط به آیات استخراج و روایات گونه شناسی شود.
پس از آن روایات احصاء شده از حیث سند و اتصال به معصومین علیهم السلام ارزش گذاری شده و مطالب در چهارفصل تدوین گردیده است.
نتیجه این پژوهش پس از تحقیق و مطالعات، 31 آیه کریمه می شود که به نوعی پیرامون مباحث طلاق در آن سخن به میان آمده و 230 روایت تفسیری ذیل آن که به تفسیر و پرده برداری از حقیقت پنهان این آیات می پردازد.
با مراجعه به کتب لغت و تفاسیر مفاد ظاهری آیات طلاق کشف و در قالب موضوعات مختلف از قبیل مفهوم طلاق، نکوهش طلاق، سیر تاریخی طلاق، اقسام طلاق در اسلام، انگیزه طلاق، پیامدهای طلاق، زمینه های طلاق، آداب و احکام طلاق و راه کارهایی برای علاج طلاق مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت.
در این پژوهش پس از شناسایی گونه‌های مختلف روایات تفسیری، مشخص شد که روایات تفسیر قرآن بدون اشاره به آیه¬ای خاص از فراوانی بیشتری برخوردارند. پس از آن روایات تفسیر فقهی و در رتبه بعد، بیشترین گونه را روایات تفسیر مصداقی به خود اختصاص داده¬اند.
البته گونه¬های دیگری از روایات تفسیری از قبیل ترسیم فضای نزول، تفسیرلفظی، تفسیر مفهومی، تفسیر عملی، تبیین حکمت احکام و... نیز در بین روایات تفسیری به چشم می خورد که از فزونی کمتری برخوردار هستند.
همچنین در این پژوهش پس از بررسی ارزش سندی روایات با نگاه به اتصال به معصوم و توثیق و تضعیف راویان روایت مشخص شد که از بین روایات مذکور بیشترین سهم مربوط به روایات صحیح و مسند و موثق می باشد البته روایاتی که به نوعی گرفتار ضعف سند هستند نیز از فراوانی چشم گیری برخوردار می باشند که عامل اصلی ضعف روایات، ارسال یک یا چند راوی در بیان سند رجال حدیث و یا مرفوعه شدن و یا حتّی توقیف در اتصال به معصوم می¬باشد. در نوع سند هم برخی روایات گرفتار تعلیق، تحویل، عطف، ضمیر، تذییل، اشاره و تردید شده بود.