از مجموع هفت آيه مبارکه اي که مورد کنکاش و بررسي قرار گرفت چنين نتيجه گيري مي شود که، خداوند تبارک و تعالي در آيه مبارکه تطهير "انما يريد الله ليذهب عنکم الرجس اهل البيت و يطهرکم تطهيرا" عصمت اهل بيت (ع) و پنج تن آل عبا را تبيين مي فرمايد؛ که اين عصمت لازمه امامت مي باشد (البته در رجال) و در آيه مبارکه مودت "قل لا اسئلکم عليه اجرا الا المودة في القربي" لزوم دوستي و محبت اهل بيت (ع) (خمسه طييبه) را بيان مي فرمايد؛ که اين مودت خود نيز پشتوانه رسالت و ادامه مکتب نبوي و استحکام امامت مي باشد و در آيه مبارکه مباهله "ضمن حاجک فيه من بعد ما جائک من العلم فقل تعالو ندع ابنائنا..." حقانيت اهل بيت (خمسه طيبه) را که نيز پشتوانه امامت است بيان مي فرمايد، و در آيه مبارکه نور " في بيوت اذن الله ان ترفع و يذکر فيها اسمه ... محوريت اهل بيت (ع) (پنج تن آل عبا) را بيان فرموده است و در آيه مبارکه "وامر اهلک بالصلاة و اصطبر عليها" مصاديق اهل بيت (ع)را با عمل پيامبر اکرم (ص) مبين تر مي فرمايد. و در آيه مبارکه "سلام علي آل يس" بر محمد (ص) و اهل بيت مطهر او عليهم السلام سلام و صلوات مي فرستد که اين سلام و صلوات نيز جز لزوم محبت و دوستي اهل بيت (ع) تمسک جستن به ايشان و زير پرچم هدايت امامت حلقه زدن و به سر منزل مقصود رسيدن که آن نيز جز هدف خلقت آدم نيست، نمي باشد.