یکی از رویکردهای مهم در مطالعات زبان شناختی متن، نظریه پیوستگی متنی نقش گرای هالیدی است. پیوستگی متنی نقش گرا شامل مجموعه ای از روابط متنی است که عنصری از یک جمله را به عناصر جملات پیشین از طریق روابط واژگانی، دستوری یا معنایی متصل می کند. گروهی از قرآن پژوهان مسلمان معاصر با پیروی از آموزه های این مکتب، به بررسی ارتباط آیات در سوره های قرآن پرداخته و اعلام کرده اند که با توجه به عوامل انسجام که در این نظریه ذکر شده، به خوبی می توان انسجام متنی هر سوره قرآن را اثبات کرد. در این نوشتار پس از معرفی نظریه پیوستگی متنی نقش گرای هالیدی و بیان عوامل انسجام متنی از دیدگاه این نظریه، شش نقد بر این نظریه ذکر شده است. با آنکه انتقادات ذکر شده بر نظریه انسجام نقش گرا بدان معنا نیست که ابزارهای انسجام به هیچ وجه به کار تحلیل متن و گفتمان نمی آید، ولی با توجه به ویژگی های نظریه انسجام متنی نقش گرا و نقدهای ذکر شده بر آن، این نتیجه به دست می آید که این نظریه برای تحلیل همه ابعاد انسجام متنی کافی نیست و بهره مندی از مجموع عوامل پیوستگی نقش گرا فقط ارتباط خطی جملات یک متن را با هم تبیین می نماید.