موضوع ظلم و ستم از جمله مهمترين موضوعاتي است كه خداوند در قرآن كريم درباره‌ي آن بسيار سخن گفته است. مبارزه با ظلم از مهمترين اهداف رسالت انبيا از آغاز تاكنون بوده است و بر اين اساس بحث، در مورد اين موضوع از ابتداي آفرينش انسان وجود داشته است.
خداوند در قرآن كريم بارها به مذمت ظالمان و توصيف صفات آنان پرداخته است و با شديد‌ترين لحن به توبيخ آنان پرداخته است. از نظر قرآن هر كس به نفس خود يا غير ستم كند ظالم است. اهميت اين موضوع تا جايي است كه خدا انسان را از ركون و تكيه بر ظالمان نهي كرده و وعده‌ي عذاب به ياري كنندگان آنها داده است.در ديدگاه قرآن ظلم به سه دسته تقسيم مي شود: ظلم به نفس، ظلم به خدا و ظلم به مردم كه بازگشت تمام اين ظلم‌ها به نفس انسان است. بزرگترين انواع ظلم نيز در اين ديدگاه ظلم به خداوند يعني شرك است. ظلمي كه انسان به ديگران مي‌كند ناشي از كمبودها و رذيلت‌هايي است كه در درون آدمي وجود دارد و گاه ناشي از عواملي مي‌شود كه در اجتماع وجود دارد. ضعف فرهنگ عدالت خواهي، اقتصاد آزاد، استثمار و ... از جمله عواملي هستند كه در اجتماع باعث بروز ظلم مي‌شوند.
ولي ظلم به هر كس و يا به هر چيز كه باشد آثاري دارد كه نه تنها در طول حيات انسان گريبان او را مي‌گيرد بلكه پس از مرگ نيز آثاري را به دنبال دارد كه البته آثار اخروي آن شوم‌تر از آثار دنيوي آن است. در دنيا نيز تأثير آن تنها بر روي خود فرد نيست بلكه بر اجتماع نيز تاثير مي‌گذارد و موجب تفرقه، سلب امنيت، خيانت در امانت‌هاي الهي و ناهنجاري و اعمال زشت و بد مي‌شود.