پژوهش حاضر با عنوان لعن و نفرین از دیدگاه آیات و روایات می باشد که به روش کتابخانه‌ای تدوین گردیده است. قرآن کریم، کتاب هدایت، سازندگی و هم‌زیستی است و در تمام مسایل مورد نیاز بشر اصول و قواعدی را بیان فرموده است، یکی از دستورات قرآن، تبیین رفتار و کردار بشر و ارتباط انسان‌ها با یکدیگر است. دستورات اخلاقی اسلام و قرآن در جهت هدایت بشر از یک نگاه عقلی و منطقی برخودار است، چنان که عقل خوبی‌ها و زشتی هر چه را درک نماید شرع نیز برای تأکید بر آن و ارشاد مردم دستور خاصی را بیان می فرماید. در خصوص سب و لعن نیز دیدگاه قرآن هم سو با نگاه عرفی و عقلانی است و تمایلات طبیعی و فطری بشر را تأیید می‌فرماید. یعنی همان‌گونه که عرف، عقلا و عقل، رفتار ظالم و ستمگر، شیطان، دروغگو، بهتان زننده به پاکدامن، کافرین و کسانی که جلوی رشد و کمال انسان را گرفته و موجب نابودی حرث و نسل می‌گردند و نشردهندگان فساد را محکوم می‌نماید و از کسانی که به آنها مبادرت می‌ورزند بیزاری می‌جوید، قرآن نیز این‌گونه افراد را محکوم و لعن نمود و علاوه بر مجازات‌های دنیوی[چون فراموشی نعمت، سلب توفیق، بدعت‌گذاری، مسخ و عذاب‌های جمعی چون طوفان، سیل و زلزله و رعد و برق]، مجازات‌هایی در آخرت[چون نیافتن ولی و ناصر، ورود در آتش، تقلب وجوه در آتش و خلود]، را نیز برای آنها درنظر گرفته است. و از مسلمانان خواسته است راه چنین گروه‌هایی را پیموده و آنان را از جامعه‌ی اسلامی دور سازند.
واژه های کلیدی: لعن، تبری، تولی، سّب.