حیات معنی گسترده‌ای دارد که از همه بالاتر در مورد خداوند به کار می‌رود؛ زیرا حیات حقیقی و ازلی و ابدی و ثابت و پایدار و خالی از هرگونه نقص و محدودیت که هیچ‌گونه مرگ و مماتی در آن نیست فقط حیات خداوند است و با آنچه در مورد انسان و حیوان گفته می‌شود متفاوت است بنابراین معنای حیات طیبه که برای انسان به کار می¬رود یعنی محو شدن کامل در ذات باریتعالی است.
یکی از اصلی ترین آموزه های ادیان معنی دار بودن زندگی است دین اسلام نیز به عنوان کامل¬ترین ادیان الهی و کتاب آسمانی آن بیشترین توجه را در مسأله معنی داری زندگی داشته و هدفدار بودن نظام آفرینش را مورد تأکید قرار داده و مقدمه¬ی آفرینش انسان بیان می¬کند که با اختیارش به هدف نهایی¬اش که همان «نزدیکی به خدا» و «قرب الهی» است برسد.
پایه‌هاى حیات طیبه، در قرآن کریم و روایات تبیین شده‌اند که شناخت آنها، زمینه تحقق حیات طیبه را برای انسان فراهم می‌کنند از جمله: ایمان، عمل صالح، استجابت دعوت خدا و رسول خدا، خردورزی و شکوفایی عقل، انذار پذیر، توجه توامان به حیات دنیوی و اخروی، زندگی با دیگران نه در دیگران.
انسان مؤمن در سیر متعالی خویش با طی مراتب تعالی معنوی مؤید به روحی جدید شده که حیات طیبه پرتو آن است و منشأ آثاری بس ارزشمند برای مؤمن است و نمونه بارز آن انبیا و اوصیای الهی¬اند¬ که برترین مصداق انسان کامل¬اند به همه ذرات عالم احاطه علمی یافته¬اند و همه حقایق در منظر آنهاست.