نوشته ي پيش رو با عنوان «رجعت در آيات و روايات» تحقيقي است توصيفي– تحليلي که با بررسي معاني لغوي و اصطلاحي، سيماي رجعت در آيات، روايات، زيارات، ادعيه ها و دلائل عقلي و نقلي امکان اثبات و اثبات ضرورت رجعت، رجعت کنندگان و ذکر اسامي آنها، زمان رجعت و وقايع آن، سير تکوين به باور و عقيده ي رجعت در شيعه، فلسفه و اهداف رجعت و عقيده ي به رجعت، شبهات وارده و پاسخ هايي که به آنها داده شده و در پايان بحث، ارائه ي پیشنهادات و راهکارهايي به نهادها و سازمانهاي مختلف، سعي دارد خواننده را با اين مسئله ي مهم، بيشتر و بهتر آشنا سازد.
رجعت، يکي از اصول اعتقادي شيعه است. بر اساس اين اعتقاد، پيش از برپايي قيامت، گروهي از مؤمنان پاک سرشت وکافران زشت طينت، پس از مرگ زنده شده و بار ديگر به دنيا برمي گردند تا سرانجام اعمال نيک و بد خود را دريابند و حاکميت نهايي دولت حق را مشاهده کنند.
اعتقاد به رجعت، از عقاید مسلّم شیعه است که بر پایه ی دلائل" عقلی و نقلی و روایی " استوار می باشد.
در این زمینه پرسش ها و ابهاماتی مطرح شده که بزرگان و نویسندگان با دلائل عقلی ونقلی به آنها پاسخ داده اند، این مسئله از اهمیت بسیار برخوردار است و به همین دلیل در خصوص آن مطالب بسیاری نوشته می شود.
در روایات آمده که معصومین(علیهم السلام) فرموده اند: « کسی که به رجعت ما ایمان نداشته باشد، از ما نیست.»